اتحاد آنها بي‌نظير است و تعصبشان مثال‌زدني! تراكتوريها فرهنگ جديدي را به فوتبال ايران آورده‌اند و آن حمايت خروشان و پرشور در طول تمام 90 دقيقه بازي بدون ذكر اسامي خاص است.

آنها تراكتور را تشويق مي‌كنند و براي اين كار لحظه‌اي هم صبر و تحمل ندارند.

مقايسه تراكتوريها با هواداران سرخابي كه وابسته به افراد خاص هستند به وضوح تفاوت آنها را به فوتبال ايران نشان مي‌دهد! تراختور، تراختور شوخي بردار نيست. عقب‌نشيني هم ندارد. سرخهاي شمال غرب كه گستردگي و وفور فراواني در سراسر كشور دارند و تيمشان را هيچ كجا تنها نمي‌گذارند با هيچكس تعارف ندارند. به بازي با استقلال كه رجوع كنيد متوجه مي‌شويد كه اسمها براي آنها اهميتي ندارد و آنها فقط يكبار امير قلعه‌نويي را ملقب به امير پاشا تشويق كردند كه آن هم در تقابل با هواداران استقلالي بود كه عليه قلعه‌نويي شعار مي‌دادند! وگرنه شعارهاي آنها به زبان شيرين آذري همگي به تراكتور ختم مي‌شد.

پا كه مي‌كوبيدند زلزله‌اي را از پشت شمال ورزشگاه آزادي ايجاد مي‌كردند كه ارتعاشهاي آن بشدت زمين را مي‌لرزاند. فرياد كه مي‌زدند تن صدايشان بالاتر از تن صداي ديگران بود!

به مفاهيم صوتي آشنا نيستيم اما اينگونه اين تفاوت را بيان مي‌كنيم كه: اگر ديگران با 70 درصد قوا فرياد مي‌زنند و شعار مي‌دهند اينان با صددرصد قوا انرژي خود را تخليه مي‌كنند و نمي‌دانيم و نمي‌فهميم كه چگونه مي‌توانند 90 دقيقه و بلكه بيشتر چنين فريادهايي را بلاانقطاع فرياد بزنند! و كوتاه هم نيايند.

به سرخابي‌ها نگاه كنيد؛ هر چند دقيقه يكبار سكو فرياد مي‌زند پرويز خان مظلومي! يا حميد استيلي!

حتي بر عكس فرياد قلعه‌نويي يا علي دايي را هم سر مي‌دهند! چند دقيقه بعد هم چند بازيكن خاص و مورد علاقه برخي ليدرها! در طول 90 دقيقه شايد تنها يكي، 2 بار اتحاد همه آنها را مي‌بينيد! كه شور و شعفي وجدآور به ورزشگاه مي‌دهد آن هم چند بازي در ميان وقتي است كه سرود قهرماني سر مي‌دهند يا زحمت مي‌كشند و سوت مي‌زنند! همين... و بس!

اما تراكتوريها اينگونه عمل نمي‌كنند. آنها حتي وقتي شعار هم كه نمي‌دهند سر و صدايشان ورزشگاه را گيج و منگ مي‌كند! انگار آرام و قرار ندارند! بله آنها براي نگاه كردن به بازي نمي‌آيند، آنها تماشاگر صرف نيستند بلكه هوادارند.

نمونه‌شان شايد در قاره آسيا فقط هواداران كره‌جنوبي باشند! فراموش نمي‌كنيم در جام ملتهاي 2007 و در مالزي، كره‌ايها حتي به هنگام زدن ضربات پنالتي به ايران هم هرگز سكوت نكردند و سر و صدايشان بدون قطع شدن ادامه پيدا مي‌كرد و فقط ذره‌اي پس از گلهايي كه مي‌زدند صوتشان بالاتر مي‌رفت!

تراكتوريها را به همين دليل مبدع فرهنگ جديد در ميان تماشاگران مي‌ناميم و مي‌بينيم! و تصور مي‌كنيم هيچكدام از هوادارانشان كمتر از بازيكنان انرژي نمي‌گذارند چراكه آنقدر بالا و پايين مي‌پرند كه تصور مي‌كنيم برخي بازيكنان در وسط زمين اين همه جنب و جوش ندارند!

بله، تراكتوريها تافته‌اي جدا بافته و تحسين‌برانگيز هستند. آنها تعصب را به سرخابيها هم ياد مي‌دهند. آنهايي كه از شهرستانهاي دور خود را به آزادي رساندند اگر اجازه داشتند شايد نيمي از ورزشگاه را پر مي‌كردند اما اينجا در تهران هم استقلاليها تا ساعت 5 بعدازظهر تعدادشان كمتر از آنهايي بود كه از 100 كيلومتر آنطرف‌تر آمده بودند!

سلام
من آتروپاتنا (TTOTT) و يولداشم ايكيميز بير يرده بو وبلاگي يازروخ اينشالاه بو وبلاگي بيه نسيز
بو وبلاگ آذربايجان اوچون يازلر و آيري هدفي يوخدو
آذربايجان اوياخدي و اوياخ دا قالاجاخ
ياشاسين آذربايجان/ياشاسين ايران/ياشاسين تيراختور/ياشاسين تورك ميلتي